Warszawa
powrót
Dom przy Chocimskiej – ul. Chocimska 35
Modernistyczna kamienica z elementami art deco przy ul. Chocimskiej 35, słynąca z nietuzinkowych lokatorów. Maestro mieszkał tam od 1953 roku aż do śmierci. Rodzina Rowickich zajmowała 140 metrowe mieszkanie na 5 piętrze. Ich sąsiadem był profesor Władysław Tatarkiewicz wybitny polski historyk i filozof. Wcześniej w kamienicy mieszkał pisarz Witold Gombrowicz, bywali tu z wizytami również Władysław Szpilman, Witkacy i Bruno Schulz. Kamienica znajdowała się blisko Łazienek Królewskich. Był to jeden z dwóch budynków, w których po wojnie mieściły się biura odbudowy Warszawy.
Filharmonia Narodowa - ul. Jasna 5
Najważniejsze miejsce pracy Maestro. Instytucją, z którą był związany przez 25 lat jako jej dyrektor artystyczny i główny dyrygent. To właśnie Witold Rowicki był jednym z tych, którzy doprowadzili do odbudowania siedziby Filharmonii poprzez zebranie kilkuset podpisów ludzi pracy, kultury i sztuki pod apelem do władz o jej szybką odbudowę.
Mieszkanie na Nowym Świecie – ul. Nowy Świat 57
Gdy w 1950 r. Witold Rowicki został powołany przez ówczesnego Ministra Kultury na stanowisko Dyrektora Artystycznego Państwowej Filharmonii w Warszawie, musiał przeprowadzić się z Katowic do stolicy. Pierwsze mieszkanie jakie wraz z rodziną otrzymał do dyspozycji znajdowało się na Nowym Świecie. Choć było ono nieduże stało się miejscem otwartym dla wielu artystów i przyjaciół Dyrygenta.
Pasaż Rowickiego
Deptak leżący na tyłach domu handlowego Sezam, równolegle do ulicy Marszałkowskiej. Łączy ulicę Moniuszki z ulicą Świętokrzyską. Pasaż pozostawał bezimienny do 7 lipca 2005 roku kiedy to na wniosek Filharmonii Narodowej nadano mu imię Witolda Rowickiego.
Państwowa Wyższa Szkoła Muzyczna – ul. Okólnik 2
(obecnie Uniwersytet Muzyczny im. F. Chopina)
Jedno z miejsc pracy Witolda Rowickiego w Warszawie. W latach 1952 – 1954 Maestro prowadził tam klasę dyrygentury. Miał również pod swoją opieką orkiestrę uczelnianą.
Jego uczniami byli m.in.: Władysław Kabalewski, Franciszek Klimczak i Andrzej Markowski.
Sala „Roma” – ul. Nowogrodzka 49
(obecnie Teatr Muzyczny Roma)
W latach 1950-1954 tymczasowa siedziba Opery i Państwowej Filharmonii
w Warszawie. Po podjęciu decyzji o stworzeniu orkiestry Filharmonii Warszawskiej misję tę powierzono Witoldowi Rowickiemu. W Sali „Roma” Maestro prowadzi próby i pierwsze koncerty. Dochód z części z nich przeznaczony zostaje na odbudowę stolicy.
Stare Powązki – ul. Powązkowska 14
Miejsce ostatniego spoczynku Witolda Rowickiego.Kwatera 2, rząd 2, grobowiec 7
Teatr Wielki – Plac Teatralny 1
(Obecnie Teatr Wielki – Opera Narodowa)
W 1965 r. Minister Kultury Lucjan Motyka powołuje na stanowisko dyrektora muzycznego Teatru Wielkiego Witolda Rowickiego. W Teatrze Wielkim Maestro działał dwa lata. Już 20 listopada 1965 r., na otwarcie nowego gmachu teatru, przygotował i zadyrygował premierą „Strasznego Dworu” Stanisława Moniuszki. Później, 18 września 1966 r. w ramach X Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień” przygotował i poprowadził prawykonanie dramatu muzycznego Tadeusza Bairda „Jutro” w inscenizacji i reżyserii A. Bardiniego.
